Nu een gedicht
van Karel Numan
Welkom
Nu wacht op niemand
Het water een meer
Verdwenen in een leeg land
De wilgen aan de overkant
De wilgen aan de overkant
Om niet gevraagd, om niet gegeven,
Je ogen, lief. Waarom getreurd?
Lief, doe me geloven dat je wacht
Wie spreekt er over jagen? De kling?
De tijd
zwijgend
ik strompel terug
ik heb gedacht
de vingers
de ogen grenzen
de ruimte van het huis
er is geen denken aan
niemand zei het
over de huizen
half uit het land
het ruisen van de wind
soms
het was de plek
zo zou het moeten zijn
voor het huis
de mensen boodschappers
het is
elke ochtend weer
zo is mijn wereld
zo is mijn wereld
naar waar signalen
het luistert in me
het luistert in me
het luistert in me
er is geen terugkeer
Gelijk een kind
Gelijk een kind
Dit is het hoofd
Denken weerstaat
Al doende komt
Maar de dingen
Dit is het hoofd
Van paradijs
In elk begrip
Dit is het hoofd 3.
Dit is het hoofd 4.
Je ligt verstrooid
Zintuig en drift
Het hele dorp
in tijden
de ouders
pas later
pas later 2
pas later 3
en ik ga terug
Zoek niet
er is
er is 2
het gaat om
het is volmaakt
de weg
het is volmaakt 2
wij treuren
het laatste
lege dijken
er voorbij de dood
grijze vingers
uit de schemering
je moet weten
je moet weten 2
langs de lege erven
niet weten
niet weten 2
alle wegen
het dorp
De ogen op een droom gericht
Niets rechtvaardigt wat bestaat
Ik heb je lief om het begin
Gaan we?, vraag ik, maar je rijgt,
Ik aarzel en je ziet me aan,
Tussen duisternis en licht
De weg de weg naar jou
Water en water
Het begin van wonen
Is er een weg men zegt het
26 haiku’s voor Roel
Ondertussen scharrelt de tijd rond
Sitemap
Printvriendelijk
Mail sturen
Laatste update:
03-01-2024 15:09:49
Welkom
>
Het water een meer
>
Verdwenen in een leeg land
> zwijgend
zwijgend
zwijgend
en aanwezig
Powered by CMSimple
<
Naar Boven
>