Nu een gedicht

van Karel Numan

Welkom > Het water een meer > Verdwenen in een leeg land > het luistert in me   
 

het luistert in me   

 

het luistert in me
en het luistert nauw
ik beklop de wanden
tussen toen en nu
en dring steeds dieper
in de gangen door
van het geboortehuis

 

 

 

 


het luistert in me
en ik nader
het dorp
aan de keerzij
van de tijd
het is er ochtend
en dat zal het blijven