| |
Je ogen, lief. Waarom getreurd?
Je ogen, lief. Waarom getreurd?
We moeten niet, we mogen zwijgen.
Het is genoeg, de aarde geurt.
Je wangen zijn zo diep gekleurd,
waarheen wil je dat we stijgen?
Je ogen, lief, waarom getreurd?
Ik heb naar tekenen gespeurd
en zag de knoppen van de twijgen.
Het is genoeg, de aarde geurt.
Hoezo, het is nog nooit gebeurd
dat winters naar een zomer neigen?
Je ogen, lief, waarom getreurd?
Alle kalenders zijn verscheurd,
de nachten zouden je bedreigen.
Het is genoeg, de aarde geurt.
Ik wil niet dat je om ons treurt.
De dood? De dood zal ons niet krijgen.
Je ogen, lief, waarom getreurd?
Het is genoeg, de aarde geurt.
|
|