Tussen duisternis en licht
Tussen duisternis en licht
tasten wij met onze handen,
de ogen op een droom gericht,
naar een verborgen vergezicht
op de lege, witte stranden
tussen duisternis en licht.
Om ons slaan de wolken dicht.
We reiken naar de grijze wanden,
de ogen op een droom gericht
en wat voorbij de grenzen ligt
van de zeeën en de landen
tussen duisternis en licht,
zoekend naar een weerbericht
dat ons vertelt waarom we stranden,
de ogen op een droom gericht.
Staande raken we ontwricht
en klemmen we in onze handen
tussen dusiternis en licht
een steeds donkerder gewicht
dat ons neerdrukt in het zand en
de ogen op een droom gericht
overspoelt ons het gezicht
op steden en verloren landen.
Tussen duisternis en licht
slapen we in, we zijn te dicht
genaderd, en ontdaan, onthand en
de ogen op een droom gericht
zien we de monding van het licht,
we varen langs de grijze wanden
tussen duisternis en licht
de ogen op een droom gericht.
|