Nu een gedicht

van Karel Numan

Welkom > Het water een meer > Verdwenen in een leeg land > voor het huis
 

voor het huis

 

voor het huis
schuin voor het raam
van de kamer waar ik sliep
ruisen de bladeren
en elke ochtend
wekte mij de duif
die nestelt in mijn boom

 

 

 

 


het is een hoeksteen
in mijn hersens
groen mos
bedekt de woorden
die ik dromen kan
hier staat
de wingerd van de plicht