Nu een gedicht

van Karel Numan

Welkom > Het water een meer > Verdwenen in een leeg land > Gaan we?, vraag ik, maar je rijgt,
 

Gaan we?, vraag ik, maar je rijgt,

 

Gaan we?, vraag ik, maar je rijgt,
de bloemenslinger gloeit van kleuren,
de tuin in bloei, je kijkt en zwijgt.

De geur van al die rozen stijgt
me naar het hoofd. Ik moet niet treuren.
Gaan we?, vraag ik, maar je rijgt.

Wie dan die bloemenslinger krijgt?
Je loopt wat rond en staat te keuren,
de tuin in bloei, je kijkt en zwijgt.

Je bukt en plukt en buigt en nijgt
en zwaar en zwaarder zijn de geuren.
Gaan we?, vraag ik, maar je rijgt.

Je staat daar vrolijk opgetuigd
en wendt je naar de dubbele deuren,
de tuin in bloei, je kijkt en zwijgt,

Met bloemen in je hand en neigt
en niets kan me nu meer gebeuren.
Gaan we?, vraag ik, maar je rijgt,
de tuin in bloei, je kijkt en zwijgt.