Nu een gedicht

van Karel Numan

Welkom > Het water een meer > Verdwenen in een leeg land > De wilgen aan de overkant
 

De wilgen aan de overkant

 

De wilgen aan de overkant
staan weerspiegeld in het licht en
in hun schaduw schrijft mijn hand

ze rijzen en ze houden stand
op hun donkere gewrichten
de wilgen aan de overkant

stam en kruinen staan in brand
blinden in een vergezicht en
in hun schaduw schrijft mijn hand

tot aan de horizon geplant
vanwaar de wind komt en het lichten
- de wilgen aan de overkant

in het water langs de rand
drijven wolken voor het licht en
in hun schaduw schrijft mijn hand

smalle vensters in een wand
van donker loof waaien dicht en
de wilgen aan de overkant

ruisen zwaar boven het land
waar vogels vluchten vederlicht en
in hun schaduw schrijft mijn hand

vlakbij slaan de bliksems de hand
voor hun donkere gezicht en
de wilgen aan de overkant

gehuld in duister dat zich spant
buigen onder wind en licht en
in hun schaduw schrijft mijn hand

licht en donker zijn verwant
wij sterven tussen evenwichten
- de wilgen aan de overkant
in hun schaduw schrijft mijn hand