| |
we zoeken je
we zoeken je
Ja, vriend, je liep verstolen door het bos,
in de hoop dat niemand je zou zien,
maar je werd mooi opgemerkt, misschien
gewild, je was, dat wist je, toch de klos.
Hoe stil je stappen ook over het mos,
en in het zwart gekleed gaande als wien
er alles aan gelegen is niet gezien
te worden, het werd gehoord, dat stille s.o.s.
Je kunt ons niet ontsnappen tussen bomen
op open plekken, bij beekjes, in verscholen
ingegraven hutten, dat staat vast.
Je bent – ook jij - en blijft een rare gast,
en je hoort thuis in deze mallemolen,
we zoeken je, je zult ons tegenkomen.
|
|