kom, troost me
kom, troost me
het scherp van de snede splijt ons
we waren toch een zegt de mythe
ik vraag je we waren toch een
maar je loopt weg
kijkt de andere kant op
neuriet je zoekt het conflict
maar we leven in hetzelfde huis
in dezelfde huid
waar ga je heen ik ga mee
ik bijt je je strot af godverdomme
ik laat het niet toe
daar liggen we dan
in het gras in de zon
door de slaap gezalfde
koningen van deze aarde
en we kunnen niks
dan doden en doodgaan
en soms op den duur zelfs dat niet
kom, troost me, kom, dan zal ik je troosten
|