het strookt met niets
het strookt met niets
het strookt met niets
wat we doen
we doen maar
want we weten nu eenmaal niet veel
om niet te zeggen geen bal
de wijsheid immers van de een
lekt als roest door het hoofd van de ander
we zijn elkaars oxyde
de tijd draagt minder dan water
en zo zit je in de zon
en bent je eigen eenzaamheid
verdomd als het niet waar is
en keren terug tot onszelf
naar het punt waar we nimmer nog
waren
huil niet
ook al vind je een ander
ook al vind je je steen
|