| |
Waar een stoel komt, waar een tafel, waar
Waar een stoel komt, waar een tafel, waar
een bank, een kast, een lamp, het is de lege
ruimte, die dimensie heeft gekregen
door een stem, dat is: een oud gebaar.
Als alles staat, lijkt onze wereld klaar.
Het is er winter. Er kan niets bewegen.
Het wachten is op warmte en op de regen
tegen het raam, de triller in het voorjaar.
Als door een wonder blijven ongedeerd
de stilte en de klank, en onbewogen
op tafel liggen een potlood en een gum:
- de kamer is volledig gestoffeerd,
- de feiten vonden plaats binnen mijn ogen,
- in banen zonlicht danst een universum.
|
|