| |
Dit is de kamer van de stilte ook,
Dit is de kamer van de stilte ook,
waarin je in je hoofd de wind hoort ruisen,
terwijl buiten tegen de lucht de rook
recht naar de sterren opstijgt uit de huizen.
Dit is de corridor, de smalle strook,
de ruimte, de verbinding tussen thuis en
opgelost zijn in het niets, een spook
geworden, weg, verdwenen door de sluis, en
in deze kamer leef je tot het laatst -
herinneringen zijn geluid geworden
waarvan je zwijgend weet tot welke orde
ze behoren als alleen geluiden
over blijven om het woord te duiden
en het licht dat in je wordt weerkaatst.
|
|