Je maakt een keuze: hier de schaal en daar
het fruit, de stoel, het licht en naast elkaar
het blinde toeval en de monumenten
die je verzameld hebt en die je kent en
hebt geordend, een vertrouwd gebaar,
vereeuwigd nu en zo voorlopig waar.
Je kijkt ernaar als naar de elementen
waarop je hoopt een klein bestaan te enten.
Verweg in de ruimte en de tijd
trekken door de toendra rendierkudden,
stil en zeer gehaast, de eerste bode
van de naderende winter, zuidwaarts
golvende rivier, een laatste ode
vóór de stormen hun geweien schudden.